Ամենամղձավանջային շրջանում անգամ մխիթարիչ է լինում հիշեցումը, որ ամեն ինչ մի օր ավարտվում է: Նույն կերպ թեթեւացած շունչ քաշեցինք, երբ խաբարն եկավ, թե գեներալի աղջիկ Անի Երանյանը մեկնում է Մոսկվա, որովհետեւ սերիալն ավարտվում է: Դրանից առաջ ի՜նչ ցնծություն էր, երբ “Դաժան ապրուստն” ավարտվեց: Տարոսը մյուսներին՝ շշնջացինք ցածրաձայն, որ թո՛ւ, թո՛ւ, թո՛ւ, սատանի ականջը խուլ մնա:
Բայց, ըստ էության, բավականաչափ ցածրաձայն չենք շշնջացել: Որովհետեւ դեռ չվայելած մեծ ազատագրումը, լրատվական կայքերը վրա-վրա գուժեցին՝ “Ավարտվել է “Դաժան ապրուստը”, բայց սկսվում է “Արյան կանչը”: Ավարտվում է “Գեներալի աղջիկը”, բայց սկսվում է “Քույրերը”…”: